'Kiedy babcia rodziła czternaste dziecię

i dla urozmaicenia odmawiała różaniec

na pamięć, nie dotykając czarnych pereł,

ja przybyłem na świat zapierając dech

matce i ojcu, że fantastycznie byłem czarny.

Nie wiem dlaczego.

Po mnie 'co rok prorok' miał być jasny

tak sobie ojciec wymarzył

i raptem odszedł jakby nigdy nic.

Zostałem sam.

I braci trzech

spokojnych.

Umiłowany Anioł Gabriel przynosił chleba kruszyny.

Święty Antoni podrzucał czasem łeb cielęcy

by można było nakarmić smutne oczy dziatwy

albo w święto ucho świni zjeść.

Było raźniej.'
{Hugon Lasecki}

Kiedy ciocia roniła pierwsze dziecię

i dla urozmaicenia recytowała alfabet

na pamięć, nie dotykając granatowych nut,

ja przybyłam na świat zapierając dech

matce i ojcu, że fantastycznie byłam sina.

Wiem dlaczego.

Po mnie już nie miało być nikogo

tak sobie ojciec wymarzył

i wkrótce odszedł jakby nigdy nic.

Zostałam sama.

I jedna siostra

Nie-siostra.

Umiłowana sąsiadka Genowefa przynosiła

soku pomarańczowego krople.

Święta Barbara podrzucała czasem trampki w kropki

by można było nakarmić smutne oczy dziatwy

albo w święto ucho misia Haribo zjeść.

Było raźniej?